تاثیرمداخله اکتیو و پاسیو وستیبولار برتعادل وکارکرد کودکان فلج مغزی اسپاستیک 7تا 12 ساله

زمینه و اهداف: اختلال در کنترل پاسچر یکی از مشکلات عمده در کودکان فلج مغزی است. با توجه به نقش اساسی سیستم وستیبولار در تعادل، اهداف این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سویه کور بررسی تاثیر مداخلات وستیبولار بر تعادل ایستا و ارتباط بین تغییرات تعادل با فعالیتهای روزمره زندگی و کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی 7-12 ساله مدرسه رو بودند. روش بررسی: 45 کودک فلج مغزی اسپاستیک 7-12 ساله در سطوح 2و1 "سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت"(gmfcs) به شکل نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به شکل تصادفی به سه گروه: کنترل، اکتیو و پاسیو تقسیم شدند. تغییرات کارکردی تعادل با آزمون های برگ و قابلیت حرکتی برونیکس –اوزرتسکی ii(bot)، شاخص های آزمایشگاهی تعادل با صفحه نیرو و کارکرد با "معیار سنجش فعالیتها برای کودکان" ask) ) و پرسشنامه "کیفیت زندگی کودکان فلج مغزی"( cp-qol) اندازه گیری شدند. کودکان در سه مرحله: قبل از مداخله، پس از مداخله و 8 هفته پس از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند. کودکان در گروه اکتیو یا پاسیو 20 دقیقه تحریکات وستیبولار مربوطه و 40 دقیقه درمان رایج کاردرمانی و در گروه کنترل، 60 دقیقه درمان رایج کاردرمانی را دریافت کردند. مداخلات 6 هفته، سه جلسه در هفته انجام شد. داده ها با روشهای آماری"repeated measure anova"و " liner regression "مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مداخله پاسیو به شکل معنی داری برافزایش نمره آزمون برگ(006/0=p)، کاهش میزان سطح مرکز فشار (025/0=p) و جابجایی مرکز فشار در صفحه قدامی- خلفی با چشم بسته موثر بود(047/0=p). ارتباط بین تغییرات نمره برگ و ask (001/0p< و 51/0=r )و همچنین بین bot و ask (031/0=p و =34/0=r ) در سطح خوب تا ضعیف بود. ارتباط معنی داری بین تغییرات نمره شاخص های تعادل و حوزه های کیفیت زندگی وجود نداشت(05/0<p). نتیجه گیری: در این مطالعه مداخله پاسیو وستیبولار سبب بهبود برخی از شاخص های تعادلی شد که می توان آن را به سازماندهی مجدد سیستم وستیبولار از طریق تحریکات دقیق و کنترل شده مربوط دانست.